شاید صحبت از فوتبال در هنگامه ای که مدرنیسم و دیجیتال در آن حرف نخست و انتها را می زند "آب در هاون کوبیدن باشد" و انقدر طنزآلود و تمسخر آکند باشد که "مرغ پخته" را نیز در داخل دیگ به خنده وا دارد. شاید گفته آن روحانی مرحوم که صفت ساده اندیش را یدک می کشید، درباره فوتبال بسیار مصداق داشته باشد که می گفت:به هر کدوم از این 22 تا بازیکن یه توپ بدید که اینجوری واسه دنبال یه توپ دویدن خسته نشن!!

در زمانه امروز گویی فوتبال و دنبال توپ بودن رفتاری است سراسر ضد روشنفکری و به دور از " آداب" جامعه مدرن! 

چه بسیار کسانی که تماشای فوتبال را تمسخر می کنند و دیگران را "مطعون" می نمایند که «آخه چی به ما میرسه،پولش رو یکی دیگه می گیره و ما حرص بخوریم» و اینگونه فوتبال را به کنایه می گیرند و تماشایش را حماقت و تلف نمودن زمان می دانند.

چه بسیار آنانی که شب خیره به تلویزیون می نگرند و خواب زیبا را به عشق فوتبال از چشمان زیباتر خویش محروم می نمایند و لذت مضاعفی می برند از تماشای دریبل های مسی و با گلهای رونی و روبن به هوا بلند می شوند و برای گل آفساید اعلام شده تیم محبوبشان بدترین الفاظ را نثار داور و کمک داور می نمایند ، اما به هنگام صبح که بیدار می شوند انکار می کنند شب گذشته را و حتی دیگرانی  که به تماشای فوتبال نشسته اند را مشتی بیکار و علاف می دانند و فراموش می کنند که خویش نیز در میان آن گروه علاف تعریف می شوند.

اینان در اماکن عمومی و به زعم خویش "باکلاس"، دیدن فوتبال را به سخره می گیرند و به دیگرانی که فوتبال می بینند، نیشخند و پوزخند تحویل می دهند، اما فقط کافیست که پایشان به منزل برسد‍، انگاه است که دیگر اعضای خانواده همه محکومند به دیدن شبکه سه و حتی دیدن "تام و جری" را نیز از برادر و خواهر کوچکتر خویش محروم می کنند.

و این تناقض جامعه ماست.

دیدن فوتبال و زل زدن به مستطیل سبز امروز به دور از رفتار روشنفکرانه تعریف می شود و بحث کردن درباره آن جزو بحث های اراذل گونه و تحقیرآمیز و چیپ دانسته می شود.

و چه بسیار متوهمانی که در جامعه امروز ایران هم به وفور یافت می شوند، فوتبال را انکار می کنند، چون فوتبال را ساخته و پرداخته استعمار و استکبار می دانند که می خواهد به وسیله آن ما "جهان سومی ها" را از پیشرفت و تعالی منع کند و با فوتبال تهاجم فرهنگی خود را به ما شبیخون زند و پروژه ناتوی غرب گرایانه خویش را بسط دهد!

توهماتی که فقط از عهده ی ذهن بیمار انسان های جهان سوم بر می آید و بس.

فقط پدیده ای چون فوتبال است که می تواند این گونه روشنفکران مدرن و متحجران به غایت واپسگرا را به وحدت رساند و آنها را در موضعی تا این حد مشترک برساند.

اما برای من سخن بی نظیر و فراموش نشدنی دبیر کل سابق سازمان ملل (کوفی عنان) است که خودنمایی می کند: «فوتبال تنها فرهنگی است که نیازی به ترجمه ندارد»

اما کمی درباره جام جهانی 2010

    شاید تلخ ترین و زجرآورترین تورنمنت فوتبالی که تا به حال دیده ام این جام جهانی باشد که بدون تردید میزبانی کشوری چون افریقای جنوبی که هنوز میلیون ها فرسنگ با تمدن مدرن اروپایی-امریکایی فاصله دارد نیز در آن بی تاثیر نبود.

همچون همیشه تیم محبوبم ایتالیا بود. ایتالیایی که برایم یادآور قشنگترین و فراموش ناشدنی ترین خاطرات فوتبالیست.

هنوز نمی دانم که چرا مفتون و شیفته ایتالیا شدم ولی می دانم چهره جذاب بازیکنانی چون باجو و مالدینی و لباس خوش رنگ لاجوردی شان که حتی از آبی آسمان و دریا نیز زیباتر است،در این علاقه بی تاثیر نبوده.

شاید آن زمانی که عاشق ایتالیا شدم میخواستم طرفدار ایتالیا بودن را از "انحصار جنس مونث" خارج کنم.

ایتالیا برای من نوستالژی دوران کودکی بود، رویای دوران نوجوانی و عشق زمانه  کنونی.

ایتالیا برای من یادآور فیلم زیبای سینمای کلاسیک- اشکها و لبخندها- است. ایتالیای نازنین برای من همچون این فیلم بی نظیر، هم شادی اندوخته و هم اندوه که البته آه و فغان و  حسرتش بر شادی و نشاطش می چربد.

و امسال و این دوره نیز این اندوه و حسرت بود که با حذف ایتالیای عزیز سهم من بود از کشور سیاه و این افریقای سراسر مشکی گویا فقط برای "ما ایتالیایی ها" معنای سیاهی خویش را نشان داد.

اما بدشگونی های این قاره  "زشت سیما" تمامی ندارد. بعد از حذف تیم رویایی ام ایتالیا ، تیمهای دیگری که دل به آنها بسته بودم نیز به سادگی نابود شدند.

بعد از ایتالیا قاعدتا تیم محبوبم بریتانیا بود که بخاطر مربی ایتالیایی اش دوستش داشتم که آن هم تلخ تر از تیم محبوبم با قاره مشکی وداع کرد و ایالات متحده که بخاطر مسایل غیر فوتبالی دوستش داشتم نیز بسادگی رفت.

شاید اکنون فقط قهرمانی تیمی چون هلند با آن لاله های نارنجی اش(که بی اختیار مرا یاد اوکراین و یولیا تیموشنکوی نازنین می اندازد) بتواند برایم غم حذف تلخ و دردناک ایتالیایم را اندکی تسکین بخشد.

اما دیگر جذابیت جام برایم به تابوتی می ماند که سالهاست از تشییعش گذشته است. شاید با حذف ایتالیای محبوبم، من هم مانند آن روشنفکرانی شدم که فوتبال دیدن را تمسخر می کنند و شاید نیز به آن متحجرانی می مانم که فوتبال را زاییده توطئه و دستهای پشت پرده استکبار می دانند.

اما می دانم که با تورنمنتی دیگر و با جام جهانی دوباره ای باز هم با عشق به ایتالیا زندگی فوتبالی را از سر می گیرم.

"مبدع منطق فازی  یک پروفسور ایرانی است . الان تمام سیستم های موفق با این منطق کار می کنند و سعی در تبلیغ این فکر دارند . تمام وسایل هوشمند . تمام اتو مات ها . تمام آنها که قدرت محاسبه و تشخیص دارند .ماشین های لباسشویی با این منطق کار می کنند . تشخیص می دهند که درجه سیاهی یک لباس یا سفیدی یا خاکستری بودنش یا خاکستری که بر آن نشسته چقدر است . یعنی ماشین های لباسشویی معتقدند هیچ چیزی را نباید با این تفکر که سیاه است شست یا سفید سفید است شست . بلکه همه چیز میزان دارد . و خاکستری روشن و خاکستری تیره هم وجود دارد."

اما تشخیص تو چیست ؟ چقدر هوشمندانه حرکت می کنی . چقدر با منطق فازی  پیش می روی؟ آیا تو هم از آن دسته آدمهای احساساتی روزگاری که یک پدیده را مثبت مثبت می بینی و یک کله میروی تا بخوری به دیوار . یا از آن آدمهای منفی بافی که خودت را منزوی کرده ای ؟

خلاصه که اگر این طور است .......شک نکن که با ما هست و با ما نیست نداریم .

من الان که خودم را نقد می کنم می بینم اگر یک کمی از منطق فازی  پیروی می کردم شاید کمتر اذیت می شدم . یعنی اگر با این باور جلو می رفتم که کسی یا کسانی را که باورشان دارم احتمال خطا کردن دارند . یا معصوم نیستند یا فرشته روی زمین نیستند و بر عکس دیو نیستند و شاخ روی سرشان نیست ........باز بیشتر پیش می رفتم . تو این گونه نباش . ما نبودیم اشتباه کردیم . "ما هنوز درقصه های پریان کودکیمان به خواب رفته ایم و خواب می بینیم . خوابهایی طلایی..golden dreames"

پی اس:

"فازی لاجیک یعنی خاکستری دیدن دنیا . زیبایی طبیعت هم از این طیف است . باور  این نکته که هیچ چیزی مطلق نیست . با سواد و بی سواد نداریم . با دین و بی دین نداریم . با ما نیست و با ما هست نداریم . فازی لاجیک امروز در سیاست و علم و جامعه شناسی جوامع موفق مانند یک اصل دنبال میشود . "اگر می خواهی خواب نمانی و خوابهای طلایی نبینی که یک مرتبه از خواب بپری مثل من .....اگر میخواهی انسان بمانی و عادل . اگر می خواهی هاله ای از بدبینی و یا خوش خیالی دورت را نگیرد . درباره منطق فازی بیشتر بیندیش . عزیز باهوشی چند وقت پیش برایم گفته بود از منطق فازی البته نه به این معنا،نه به این اسم، بلکه از بعدی دیگر...بعدها شاید درباره اش نوشتم که دیدگاه او چه بود..هر چند که باورش برایم سخت بود و سخت است که با دیدگاهی که او پیدا کرده بود تصمیم بگیرم و عمل کنم ...اما ..بگذریم..اگر عمری باقی بود و حوصله تان سر نرفت ، روزی مکتوب خواهم کرد..

گ ا د ب ل س ی و