مسجد

دلش مسجدی می خواست با گنبدی فیروزه ای و مناره ای نه خیلی بلندو پیرمردی که هر روز و هر صبح و هر شب بر بالای آن الله و اکبر بگوید.

دلش یک حوض کوچک لاجوردی می خواست و شبستانی که گوشه گوشه اش پر از مهر و تسبیح و چادر نماز است.

دلش هوای محله های قدیمی را کرده بود.با پیرزن هایی ساده و مهربان که منتظر غروبند و بی تاب حی علی الصلاه.

اما محله شان مسجدی نداشت....

فرشته ها که خیال نازک وآرزوی قشنگش رو می دیدند به او گفتند:حالا که مسجدی نیست خودت مسجدی بساز.

او خندیدوگفت:چه محال زیبایی. اما من که چیزی ندارم نه زمینی نه توانی و نه ساختن بلدم.

فرشته ها گفتند این مسجد از جنس دیگری است. تو مصالحش رو آماده کن ما مسجدت را می سازیم.

اما او آهی کشید...

ونمی دانست هر بار که دعایی می کند هربار که خدا را صدا می کندو هر بار که قطره اشکی از گوشه چشمش می چکد آجری بر آجر گذاشته می شود.آجر همان مسجدی که آرزویش را داشت.

وچنین شد که آرام آرام با کلمه باذکر با عشق وبا دعا و با راز و نیاز وبا تکه های دل و پاره های روح مسجدی بنا شد.

هر جا که می رفت مسجدش با او بود. پس خانه مسجدی شد... کوچه مسجدی شدو شهر مسجدی...

آدمها همه معمارند معمار مسجد خویش.نقشه این بنا را خدا کشیده است آن را بنا کن پیش از آنکه آخرین اذان را بگویند...

بیایید   

    قالب ها

         را بشکنیم!!!!!!....

شما از کدوم دسته آدما هستین؟ آدم هایی که هر کاری رو همون توری انجام میدن که روز پیش یک ماح پیش و یا حطی سال های سال انجام میدن؟ یا این که هر دفه به یه روش جدید کاراتون رو سروسامون میدین؟مثلا برای وارد شدن به خونه یه روز از پنجره وارد میشین یه روز از دیوار بالا میرین و یا یه روز هم مثل بچه آدم از در وارد میشین؟

دسته اول خیلی کصل کننده هستن دنیا جلو چششون فغت صیاه وصفید ینی خاکسطری.!اصلا نمیتون اهل هنر باشن....

اما دسته دوم همه چیز رو زیبا میبینن هر روزشون بهتر از دیروزه  همیشه سرضنده و موفق هستن....

درسته ادمای دسته دوم خطرای بیشتری رو تو زندگی سر راه خودشون می بینن اما...

یادمون باشه برای رسیدن به یک زندگی خوب کافیه کمی جسارت داشته باشیم و غالب شکنی کنیم.

راستی فکر نکنید من بی سوادم نه..! اگه غلط املایی دیدین به خاطر این بود که خواستم قالب شکنی کنم و املای کلمات رو یه جور دیگه بنویسم.(اینم یه نوعشه)