اردیبهشت 1388 -

< 1 2 3 4 >

88/2/24
11:2 ع

این هفته سر کلاس شیوه یکی از آقایون به اسم آقای قرائی ارائه ای دادن که بر خلاف روال اصلی کلاس که باید هر کس بخشی از درس رو ارائه بده ، بود. ارائه ی ایشون راجع به معرفی رشته های موجود تو کارشناسی ارشد رشته کامپیوتر بود .اطلاعات خوبی رو هم می داد مثلا اینکه هر رشته ای که می خوای انتخاب کنی باید رو کدوم درسا بیشتر سرمایه گذاری کنی و ضریب هر کدوم از درسایی که تو کارشناسی می خونی تو هر کدوم از رشته های ارشد چنده یا ظرفیت رشته ای که می خوای توش شرکت کنی تو کل کشور چندتاست ..مثلا تو زمینه الگوریتم و محاسبات اگه کسی بخواد ادامه تحصیل بده باید خیلی تلاش کنه .چرا که ظرفیت این رشته تو کل کشور 5 نفره اونم فقط دانشگاه تهران ! بعدش هم یه سری کارنامه بچه هایی که توی ارشد رتبه های نسبتا خوبی رو گرفته بودن نشون دادن و ...

یه سری توضیحات هم راجع به جزئیات هر درس دادن و وقتی به هوش مصنوعی رسیدن شروع کردن به صحبت در مورد انواع ربات و کلا علم روباتیک و مسابقاتی که هر ساله توی دانشگاه های مختلف برگزار میشه و اینکه هر دانشگاهی تو این مسابقه ها شرکت می کنه ،اعم از دانشگاه صنعتی اصفهان و دانشگاه تهران و شریف و پلی تکنیک و دانشگاه آزاد قزوین و حتی پیام نور شیراز...

اما این اول ماجرا بود و تازه بحث به اینجا رسید که اصلا از طرف دانشگاه ما تا حالا یه تیم هم شرکت نکرده و اینکه دانشجوهای کامپیوتر پیام نور تهران در مورد هیچ فعالیتی هیچ ری اکشنی ندارن و اصلا دانشجوهای علاقه مند و فعالی نیستن

آقای قرائی از یه سری از دوستاشون که فعالیت هایی رو توی دانشگاه انجام داده بودن و متاسفانه با بی مهری مسئولین و عدم انگیزه ی دانشجوهای دیگه مواجه شده بودن و یا به هر دلیل دیگه ای کارشون به سرانجام نرسیده بود دعوت کرده بودن تا توی کلاس حضور داشته باشن.

یکی از مهمان ها آقای محمد شهرنویس بودند که این طور که آقای قرائی می گفتن زحمات زیادی رو متحمل شدن بابت تشکیل کلاس های روباتیکی که تقریبا دو سال پیش کار خودش رو شروع کرد و به هر دلیلی اعم از نبود مدیریت خوب، ندادن بودجه از طرف دانشگاه ، عدم همکاری مسئولین و مدیر گروه رشته کامپیوتر و عدم انگیزه کافی اعضای گروه روباتیک و ... کارش ناتموم و نیمه کاره موند.

آقای شهر نویس از بی مهری و بی مسئولیتی مثلا مسئولان مربوط هم گله داشتن...و می گفتن سرِ همایش پارسال وب و اینترنت با وجود اینکه سه یا چهار بار برای مدیر گروه نامه داده بودن اما بازم ایشون تشریف نیاورده بودن .همچنین می گفتن دانشجوهای کامپیوتر هم استقبالی از این همایش نکردند و دانشجوهای رشته های دیگه مثل شیمی و حقوق و ... تعدادشون خیلی بیشتر از بچه های نرم افزار بود! ایشون اعتقاد داشتن که دیگه نباید به مسئولین و دانشگاه تکیه کرد و می گفتن همه چیز رو باید خودمون از صفر شروع کنیم.بدون بودجه ، بدون حمایت معنوی از سوی دانشگاه ، بدون توجه به بی مهری مدیر گروه و غیره و ذلک ...

هدف ایشون این بود که دوباره یه گروه پژوهشی تشکیل بشه تو دانشگاه در زمینه ی آی تی که اگه ترجیحا روباتیک باشه خیلی بهتره (شاید به خاطر مسابقاتی که هر ساله توی این زمینه برگزار میشه)

و از هر کدوم از بچه هایی که سر کلاس بودن خواستن که هر کس هر راه حلی داره برای این مسئله بگه

بعضی از بچه ها می گفتن با توجه به شرایط دانشگاه و عدم حمایت مسئولین در زمینه های مادی و معنوی اصلا امکان نداره .بعضی دیگه خیلی موافق بودن و می گفتن که همه چیز به خودِ آدم بستگی داره ،یه چیزی تو مایه های خواستن توانستن است. بعضی دیگه می گفتن که احساسی نباید عمل کرد بلکه یه فکر قوی و اساسی باید پشت قضیه باشه...و بعضی دیگه اعتقاد داشتن که یه اطلاع رسانی درست باید انجام بشه تا همه متوجه موضوع بشن. بعضی دیگه هم می گفتن که بچه هایی که به صورت خیلی حرفه ای و تخصصی دارن کار می کنن اصلا دانشگاه نمیان و نمی شه پیداشون کرد و ... و یکی دیگه هم می گفت با وضع بچه های اینجا نمی شه کاری از پیش برد و می گفت واسه همکاری با نشریه ی انجمن علمی بارها و بارها از دانشجویان خواسته شده که مطلب بدن اما دریغ از 1 نفر ... و بعضی ها هم کلا با روباتیک مخالف بودند به خاطر اینکه دانشگاه رشته برق و مکانیک و ...نداره و ...

خلاصه حرف های زیادی زده شد . بهتره بگم درد و دل های زیادی هم گفته و شنیده شد و اما نتیجه این صحبت ها :

نتیجه جلسه این شد که قبل از اینکه یه گروه بخواد تشکیل بشه باید یه سمینار برای اطلاع رسانی برگزار بشه تا بچه ها با زمینه ای که گروه می خواد روش کار کنه بیشتر آشنا بشن و آخرِ همون سمینار از یه سری از بچه های علاقه مند ثبت نام به عمل بیاد تا انشالله استارت کار زده بشه..

قرار شد این هفته این سمینار برگزار بشه ...

کلاس ساعت 6 تموم شد !!! فکر کنم آخرِ کلاس این شکلی شدم: