از سر ویلا که پیچیدم داخل که بروم به سمت دانشگاه برای اعتراض (اعتراض به تغییر دادن محل کلاسهای علوم پایه به شهران) به این فکر می کردم که چرا ما نباید مثل بقیه دانشگاه ها سر کلاس و  مشغول درس نباشیم ؟چرا باید اینقدر اذیتمون کنند که مجبور باشیم برای آنکه روال ها و حداقل ها اجرا بشه دست به تجمع و تحصن و اعتراض بزنیم ؟! و فکری که بیشتر ازهمه عذابم میداد این بود که چرا بعضی ها همیشه و همه جا  و در همه ی زمینه ها فقط و فقط شعار می دن و پشت بهانه های جور واجور و مختلف خود را پنهان می کنن و حاضر نمی شن برای بهبود اوضاع و  حتی برای خودشون گامی بردارن؟! و هزاران چرای دیگه که اینجا نمی تونم بگم...

این مقدمه ی کذایی را گفتم تا بدونید هنوز جلوی درب اصلی دانشگاه نرسیده بودم که  همه ی این چراها و  مخصوصا چرای آخری همچنان در ذهنم به قوت خودش باقی موند ...چون از جمعیتی که قرار بود راس ساعت 9 حاضر باشند و ساعت هم هشت و پنجاه و پنج دقیقه را نشان میداد  آشنایی ندیدم !!! ناگفته نماند که از آن 20 یا 25 نفری که اونجا بودن فقط 4 یا 5 نفر از آقایان بودن و از بچه های کامپیوتر هم به غیر از دو سه نفر کس دیگه ای نبود...

بی توجه به جمعیت و برای فرار از اینکه کم کم تصوراتم داره عینی می شه رفتم داخل ساختمان اداری برای پیگیری کارت دانشجوئی گم شده ام که دیدم هیچ کدوم از کارشناسان رشته ها نیستن و گویا برای ثبت نام ورودی های جدید رفته اند فلاح پور ...
گیج و نا امید اومدم  پایین و بالاخره یکی از بچه ها رو دیدم و بدون اینکه حرف خاصی رد و بدل بشه کنارش وایسادم و انقدر  گیج بودم که اصلا متوجه بقیه ی دوستان که کمی آن طرف تر ایستاده بودند نشدم .وقتی دیدمشون کمی دلگرم تر شدم(منو می گه ها!!!)  و با همدیگه رفتیم تا مدارک لازم برای المثنی کارت دانشجوئی را جویا بشیم و وقتی به اتاق مربوطه رسیدیم تا اومدیم بپرسیم که چه مدارکی باید بیاریم چشمون خورد به اطلاعیه ی مدارک لازم که روی دیوار خودنمائی می کرد ...
و چیزی که دیدیم مثل همیشه جالب بود و کما فی سابق هیچ چیز تو  PNU غیر ممکن نیست ... اینم یه نمونه اش!!!