این چند بیت شعر و تقدیم می کنم به تمام دانشجویان خصوصا پیام نوری های خودم...

میدونم ناقابله، البته صاحبش قابل داره...ولی اگه خودمم یکی از اینا رو یه بار خونده بودم الان وضعم این نبود .می دونم شعراش یه کم قدیمی و شاید خیلیاتون خونده باشیدولی به هر حال تو بهر هر کدومش که برید میبینید چقدر صادقه مخصوصا تو دانشگاه خودمون...امیدوارم خوشتون بیاد.اگه کسی بازم در این باره شعر نصیحت امیزی داره خوشحال میشیم بشنویم...

1ـ همت بلند دار که مردان روزگار                      از همت بلند بجایی رسیده اند

2ـ سعی ناکرده در این راه به جای نرسی          مزد اگر می طلبی طاعت استاد ببر

3ـ به هوس راست نیاید به تمنی نشود             کاندرین راه بسی خون جگر باید خورد

4ـ دریغ ایدت هر دو عالم خریدن                       اگر قدر نقدی که داری بدانی

5ـ مشو غره بر حسن گفتار خویش                  به تحسین نادان و پندار خویش

6ـ بلبل از فیض گل اموخت سخن ورنه نبود        این همه قول و غزل تعبیه در منقارش

7- هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ             از یمن دعای شب و ورد سحری بود