ما حس درس خواندن نداریم ! ما مى‌دانیم بالاخره روزى سرمان به سنگ مى‌خورد و پشیمان مى‌شویم از این همه لاابالى‌گرى و بارى‌ به ‌هر جهت بودن ! ما مى‌دانیم شب امتحان‌هاى ترم از فرط استیصال و درماندگى همه‌ى اجدادمان را یاد خواهیم کرد ! ما کاملا واقفیم اگر توانستیم همه‌ى امتحان‌هاى میان ترم را با بى‌مسئولیتى و بى‌مبالاتى بپیچانیم ، این قصه را براى پایان ترم‌ها هرگز نمى‌توانیم تکرار کنیم ! ما بدبختى را با دست خودمان براى خودمان به ارمغان مى‌آوریم ! ما آرزو داریم یک ترم معدل A بشویم تا بفهمیم چه طعمى دارد و به خود بگوییم تو مى‌توانى به دوران اوج برگردى ! ما دلمان مى‌خواهد روى استاد مدار الکتریکیمان را شدیدا کم نماییم ! ما اما بى‌حوصله‌ایم ... ما توان درس خواندن نداریم ! ما آبروى هرچه دانشجوست را برده‌ایم ! ما معناى علم‌آموزى را زیر سؤال برده‌ایم ! ما تفاوت روش نیوتن و نیوتن اصلاح شده  را نفهمیده‌ایم ! ما نمى‌دانیم با آن همه فصل‌هاى نخوانده‌ى محاسبات  چه کنیم ! ما تاب گرما را نداریم وشدیدا بهانه‌گیر شده‌ایم ! ما مى‌دانیم طى این دو سال دانشجویى عوض درس ‌نخواندن هیچ غلطى نکرده‌ایم که لااقل دلمان خوش باشد ! ما آرزوهاى زیادى در سر مى‌پروراندیم اما حتى به آرزوهایمان دیگر فکر هم نمى‌کنیم ! ما نه BMW سرى 700 مى‌خواهیم نه دلمان مى‌خواهد پاراگلایدر سوار شویم ! ما از زندگى‌مان هیچ نمى‌خواهیم ! وحالا پایان ترم است و  ما مانده‌ایم و هزار کابوس آینده ! ما مانده‌ایم و سردرگمى‌ها ! ما مانده‌ایم و گیج زدن‌هایمان !

ما دلمان مى‌خواهد برویم یک گوشه‌ى دنج ، کمى بمیریم ...

به دنبال زندگی اما در زندگی هستیم . به دنبال راه و در راهیم. در انتظار لحظه ها اما در لحظه زندگی می کنیم .ما چه می خواهیم که تا به حال نداشته ایم و چشمهایمان به آینده سفید مانده؟ کدام قصه ی ناتمام ما را به فردا وصل می کند؟ گوش ها چرا از این همه کلمه های گفته شده پر نمی شوند؟ چشم ها چرا سیرامونی ندارند؟ شوق دیدن کدام  صحنه ی جدید کدام چهره و کدام تصویر  پلک ها را هر صبح از هم می گشاید؟ چند بار دیگر به دریا بروی دلت دریایی می شود؟ چند بار کوه را تماشا کنی مقاوم و استوار خواهی شد؟ در این نگاه های مکرر به کجا رسیده ای که دریاهای نرفته و کوه ها و درخت های ندیده را جستجو می کنی؟ سفر تو را به کدام" نو" فرا می خواند ؟ در باران چه ندیده ای که در کنار رود اتراق می کنی؟ برگ نزدیک ترین درخت به خانه ات را دیده ای که برای دیدن انبوه درختان ساعت ها در جاده می رانی؟ قیافه ی همسایه ها ،هم محلی هایت را درست دیده ای که برای دیدن آدم ها به آن سوی آب ها سفر می کنی؟

باور کن همه ی بازی ها برای "پیدا کردن خودمان" است و ما برای گم کردن خود افسون دنیا و جاده ها و بازی هایش شده ایم و از این سو به آن سو می رویم .....